เมื่อท้องไม่พร้อม...ใครกันที่เจ็บปวด?

Base on True Story by Women at Emergency Home สมาคมส่งเสริสถานภาพสตรีฯ
		ทับทิม หญิงสาววัย 17 ปี เธอโตมาจากครอบครัวที่พ่อแม่แยกทางกัน และเธอก็อยู่กับแม่มาตั้งแต่เล็ก ถึงแม่ไม่มีครอบครัวใหม่แต่แม่ก็ต้องทำงานหนักเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว และเมื่อเปลี่ยนงานก็ต้องเปลี่ยนที่อยู่อาศัย ทับทิมเองก็เลือกไม่ได้เธอต้องย้ายบ้านย้ายที่เรียนตามแม่ และปรับตัวให้เข้ากับสถานที่ใหม่ๆอยู่เสมอ
		พอเข้าวัยรุ่นแม่ก็ยุ่งกับงาน ทับทิมก็เข้าเรียนสายอาชีพ ชีวิตทับทิมส่วนใหญ่จะอยู่กับเพื่อนฝูง ไม่นานทับทิมก็มีแฟนชื่อ นายบอย โดยเพื่อนในกลุ่มแนะนำให้รู้จักกัน คบเป็นแฟนกันได้สี่ห้าเดือนก็มีเพศสัมพันธ์กัน ในช่วงแรกๆ บอยก็ยังป้องกันด้วยการใช้ถุงยางอนามัย แต่พอต่อๆ มาก็เริ่มใช้บ้างไม่ใช้บ้าง ทับทิมก็เริ่มกังวลอยู่คนเดียวจนเก็บไว้ไม่ไหวจึงเอ่ยถามกับบอยว่า "บอย... ถ้าเกิดทับทิมท้องขึ้นมาจะทำไง?" เมื่อบอยได้ยินหญิงคนรักถามคำถามนั้นเขาก็ตอบแบบไม่ได้ใส่ใจอะไรนักว่า "ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ถ้าท้องบอยจะรับผิดชอบเอง" แถมบอยยังสำทับให้ทับทิมเบาใจอีกว่า "ห้ามไปทำแท้งนะบอยล่ะเกลียดนักพวกผู้หญิงที่ไปทำแท้งเนี่ย" หลังจากทับทิมได้คำตอบที่ทำให้เธอมีความสุขจากหนุ่มคนรักแล้วเธอก็หมดความห่วงกังวลใดๆ การมีเพศสัมพันธ์โดยป้องกันหรือไม่ป้องกันก็ไม่ได้มีความจำเป็นแล้วสำหรับเธอ

          ผ่านมาอีกราวๆ 3 เดือน ทับทิมก็เริ่มจะสงสัยกับอาการของตัวเองเพราะประจำเดือนที่ขาดหายไป เธอจึงบอกกับบอยว่า "บอยเมนส์ทัมทิมไม่มาหลายเดือนแล้ว...ไม่รู้ว่าท้องหรือเปล่า?" บอยก็มีท่าทีตกใจและบอกกับทับทิมว่า"งั้นเดี๋ยวลองไปซื้อที่ตรวจมาตรวจดูละกัน "เมื่อตรวจโดยใช้ที่ตรวจการตั้งครรภ์ด้วยตนเองที่ไปซื้อมาจากร้านขายยาก็พบว่ามันขึ้นสองขีด ซึ่งนั่นก็แปลว่าทับทิมท้อง บอยและทับทิมจึงตัดสินใจไปบอกความจริงกับพ่อและแม่ของบอย แต่ไม่เคยบอกให้แม่ของทับทิมรู้เรื่องเลย เมื่อแม่ของบอยรู้เรื่องที่ทับทิมท้อง ก็มีท่าทีตกใจและไม่พอใจอย่างมาก แม่ของบอยได้พูดประโยคที่ทับทิมไม่เคยคาดคิดมาก่อนช่างเป็นถ้อยคำที่ทำร้ายจิตใจทับทิมอย่างรุนแรงว่า "ไปเอาเด็กออกซะจะรับผิดชอบกันยังไงไหว... เรียนก็ยังไม่จบ... งานการอะไรก็ไม่มีทำ" ทับทิมหันไปขอความช่วยเหลือจากบอยด้วยน้ำตานองหน้าแต่บอยกลับส่งคำพูดที่เป็นเหมือนมีดเข้าทิ่มแทงใจของทับทิมอีกระลอกหนึ่งว่า "ทับทิม... เชื่อแม่เถอะ" คำพูดของบอยเหมือนคำสั่งศาลที่ตัดสินทุกอย่าง ทับทิมอับจนหนทาง เธอเสียใจและกล่าวตัดพ้อแฟนไปต่างๆนา "ก็ไหนล่ะที่บอกว่าถ้าท้องจะรับผิดชอบ แล้วที่บอยบอกว่าเกลียดคนทำแท้งล่ะ... แล้วทำไมบอยกลายเป็นแบบนี้!... ฮือๆ" แต่ถ้อยคำและเสียงร้องไห้อย่างเจ็บปวดของทับทิมก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรมันดีขึ้น เด็กน้อยในท้องถูกทั้งพ่อและย่าของเขาตัดสินว่าไม่ควรลืมตาออกมาดูโลกใบนี้ แล้วทับทิมควรทำอย่างไรดี?

         "อะ... เอานี่ไปกิน ... กินทุกวันล่ะ" แม่ของบอยยื่นขวดยาบางอย่างมาให้ทับทิมในเย็นวันหนึ่ง เมื่อทับทิมรับมาดูจึงรู้ว่ามันคือยาสตรีที่กินเพื่อบำรุงเลือดชนิดหนึ่ง ทับทิมต้องกินยานี้ทุกวันเพราะแม่ของบอยจะคอยมาดูมาถาม แต่กินไปได้หนึ่งขวดก็ไม่มีอาการอะไรเกิดขึ้นเลย

          "เปลี่ยนเป็นกินเหล้าขาวผสมกับยาตรางูก็แล้วกัน เอ้าเอาไปกินซะ... นี่ซื้อมาให้แล้ว" ไม่นานแม่ของบอยก็นำยาตัวใหม่มาให้ทับทิมกินอีกและก็กำชับให้ทับทิมต้องกินยานี้ตอนตื่นนอนทุกเช้า ทับทิมต้องกินยาตามที่แม่บอยสั่งทุกวันด้วยความกลัวว่าถ้าไม่ทำตามเธอจะต้องเลิกกับบอย หลังจากกินยาตัวนี้ทับทิมจะมีอาการปวดแสบปวดร้อนในท้องมาก แต่ว่าเด็กก็ยังไม่ออกมาเธอทรมานมากไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไปดีที่พึ่งเดียวของเธอก็คือบอย เธอจึงไปบอกกับบอยว่า

          "บอยยาที่แม่บอยให้ทับทิมกินน่ะทับทิมปวดท้องมากเลย ทับทิมกลัว" บอยถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายและบอกกับทับทิมว่า "แล้วจะให้ทำไงล่ะ... ไปบอกแม่เราสิ" แล้วบอยก็เดินหนีไปทิ้งให้ทับทิมต้องเครียดและทุกข์ทรมานกับปัญหาและอาการปวดท้องอยู่คนเดียวจนทนไม่ไหว ทับทิมจึงไปเล่าเรื่องให้เพื่อนสนิทฟัง เพื่อนก็ไม่รู้ว่าจะช่วยอย่างไร ได้แต่บอกให้ทับทิมหยุดกินยาและใส่เสื้อตัวใหญ่ๆ เข้าไว้เพื่อปิดบังเรื่องที่ท้องกับแม่และโรงเรียนแต่พอหน้าท้องเริ่มนูนออกมากๆ เข้าความหวาดกลัวของทับทิมก็มากขึ้นเป็นเท่าทวีคูณเพราะถึงแม้แม่จะงานยุ่งมากแต่ถ้าท้องโตกว่านี้แม่ต้องสังเกตุเห็นอย่างแน่นอน วันหนึ่งทับทิมจึงบอกกับแม่ว่า "แม่ทับทิมขอหยุดเรียนไว้ก่อนได้ไหม เพราะมีเพื่อนมาชวนไปทำงานโรงงานได้เงินดีด้วยนะแม่" แม่ของทับทิมก็ไม่ได้สงสัยอะไร และก็ตามใจลูกจึงปล่อยให้ทับทิมไปทำงานอยู่กับเพื่อนตามที่ต้องการ แต่ทับทิมก็ไปทำงานกับเพื่อนได้ไม่กี่วันเพราะเธอมีการแพ้ท้องอย่างหนัก จนเป็นลมพอที่ทำงานรู้ว่าทับทิมท้องจึงได้ให้เธอลาออกจากงาน... ทับทิมจึงมาถึงทางตันอีกครั้ง... เพื่อนของทับทิมได้ช่วยทับทิมเสิร์ชข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตเพื่อหาสถานที่ๆ จะให้ความช่วยเหลือทับทิมได้ และก็ได้พบกับ "บ้านพักฉุกเฉิน ช่วยเหลือด้านที่พักชั่วคราวกับผู้หญิงที่ท้องไม่พร้อม" แล้วทับทิมก็ได้เข้ามาอยู่เป็นส่วนหนึ่งของบ้านพักฉุกเฉิน... แม้ทับทิมจะหมดความกังวลเรื่องที่พักและการรักษาพยาบาลแต่เธอก็ยังมีความเครียดเรื่องแม่... เพราะทับทิมยังไม่กล้าบอกความจริงกับแม่ ซึ่งแม่ยังเข้าใจว่าทับทิมทำงานโรงงานและพักอยู่กับเพื่อน... เวลาที่โทรศัพท์คุยกับแม่ทับทิมก็ต้องโกหกแม่ทุกครั้งว่าเธอสบายดี

          แม้ทับทิมจะพักอยู่บ้านพักฉุกเฉินเป็นเวลาได้เกือบหนึ่งเดือนแล้วแต่เมื่อนักจิตวิทยาได้ทำการทดสอบภาวะความเครียดของทับทิม ก็ยังพบว่าทับทิมมีความเครียดที่ค่อนข้างสูงกว่าเกณฑ์ปกติอยู่มากพอๆ กับที่เข้ามาพักในวันแรก ซึ่งเมื่อนักสังคมสงเคราะห์และนักจิตวิทยาได้ทำการพูดคุยสอบถาม จึงพบว่าสาเหตุนั้นมาจากการที่ทับทิมคิดถึงแม่อยากพบแม่แต่ก็กลัวว่าแม่จะโกรธและรับไม่ได้ที่มีลูกสาวทำตัวเสื่อมเสีย... แต่ในที่สุดทับทิมก็ได้ตัดสินใจที่จะโทรไปเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้กับแม่ฟังโดยมีนักสังคมสงเคราะห์เป็นผู้ให้กำลังใจและอยู่เคียงข้างเธอ... ในเบื้องต้นปฏิกิริยาตอบสนองจากแม่ก็เป็นเรื่องที่เราต่างคาดการณ์และบอกให้ทับทิมตั้งรับไว้แล้วนั่นคือ ความโกรธ และคำตำหนิ จากแม่ รวมทั้งคำตัดพ้ออย่างน้อยใจจากแม่ว่า... "ทำไมไม่เล่าหรือปรึกษาแม่สักคำ" ...และท้ายที่สุดแม่ก็ยังรู้สึกอุ่นใจที่ลูกสาวปลอดภัยอยู่ในความดูแลของบ้านพักฉุกเฉิน… ปัจจุบันทับทิมได้กลับไปอยู่กับแม่ของเธอ และได้คลอดบุตรสาวที่มีสุขภาพแข็งแรงดี ซึ่งเป็นโชคดีของเด็กที่ไม่ได้รับผลกระทบจากยาที่ทับทิมได้รับจากแม่ของนายบอย อาจเป็นเพราะทับทิมมีอาการปวดท้องทรมานจนทำให้เธอหยุดกินยานั้น และพาตัวออกห่างจากครอบครัวฝ่ายชาย เพราะหากทับทิมยังคงคบหาอยู่กับนายบอยเธออาจจะถูกบังคับให้ทานยาอันตรายอีกสารพัดจนกว่าจะแท้ง หรืออาจจะต้องไปทำแท้งยังคลินิกทำแท้งเถื่อนเลยก็เป็นได้…

หากผู้หญิงและเด็ก ท่านใดประสบปัญหาในชีวิต เช่น ความรุนแรงในครอบครัว ท้องไม่พร้อม ถูกข่มขืน หรือติดเชื้อ เอช ไอ วี สามารถติดต่อขอรับความช่วยเหลือได้ที่ สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ บ้านพักฉุกเฉิน 501/1 ซ.เดชะตุงคะ 1 ถ.เดชะตุงคะ แขวงสีกัน เขตดอนเมือง กรุงเทพฯ 10210 โทรศัพท์ 0 2929 2222 ตลอด 24 ชม. อีเมลล์: knitnaree@hotmail.com และ ในกรณีที่ท่านต้องการให้ความช่วยเหลือผู้หญิงและเด็กในบ้านพักฉุกเฉินสามารถติดต่อได้ที่ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ และหาทุน โทร. 0 2929 2301-3 ต่อ 109,113 หรือ 0 2 929 2308 อีเมลล์: admin@apsw-thailand.org

Facebook: สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯบ้านพักฉุกเฉินดอนเมือง www.facebook.com/apswthailand.org หรือ สามารถดูข้อมูลรายละเอียดผ่านทางเว็บไซด์สมาคม www.apsw-thailand.org