บ้านที่ไม่อยากกลับ

          สิ่งที่เราเรียกกันว่า บ้าน นั้น... แท้จริงต้องเป็นอย่างไร เป็นสิ่งปลูกสร้างเพื่อใช้อยู่อาศัยเท่านั้น... หรือเป็นสิ่งดังที่กล่าวมาพียงแต่ผู้ที่อยู่อาศัยในบ้านนั้นจะมีความรักความผูกพันกัน... มีความอบอุ่น... แม้ยามเหนื่อยล้าเมื่อกลับมาสู่สิ่งที่เรียกว่าบ้านแล้วก็จะมีความสุขและหายเหนื่อย... สมาชิกของบ้านจึงไปไหนไม่รอดเมื่อเสร็จภารกิจภายนอกต่างก็พากันอยากที่จะกลับมาบ้าน... แต่ บ้าน สำหรับขวัญใจนั้นไม่เป็นแบบนั้นเลย... ขวัญใจไม่เคยอยากกลับบ้านเลย เพราะบ้านของเธอในวัยเด็กประกอบด้วย พ่อ แม่ และลูกก็จริง แต่มันขาดความรักความอบอุ่น...

          ขวัญใจเป็นลูกคนที่ 2 ในจำนวนพี่น้องทั้งหมด 4 คน พ่อกับแม่ทะเลาะเบาะแว้งกันแทบทุกวัน พ่อเจ้าชู้และกินเหล้า ส่วนแม่ก็กินเหล้า คนเมาสองคนมาเจอกันจึงมักไม่เคยดีต่อกัน จนกระทั่งขวัญใจอายุได้ 5 ขวบ พ่อกับแม่ก็แยกทางกันและต่างไปมีครอบครัวใหม่ของตนเอง และลูกๆ ของพวกเขาจึงต้องไปอยู่กับญาติๆ สำหรับขวัญใจเธอถูกส่งให้ไปอยู่กับยาย ยายเลี้ยงดูเธอแบบปล่อยปละละเลยเพราะยายต้องทำงานดูแลกิจการร้านทำผมของยาย แล้วยายก็ส่งขวัญใจเข้าโรงเรียนประจำตั้งแต่อยู่ชั้นอนุบาล 2 จนถึง ป.6 ขวัญใจไม่ชอบการอยู่โรงเรียนประจำแต่เธอก็ไม่มีทางเลือก พอขวัญใจอายุได้ 10 ปี พ่อก็เสียชีวิตเพราะรถคว่ำ หลังเรียนจบ ป.6 ขวัญใจเรียนต่อระดับมัธยมต้นที่โรงเรียนในเมืองจึงต้องย้ายมาอยู่บ้านป้า พอขึ้น ม.2 ขวัญใจต้องพักอาศัยอยู่เพียงคนเดียว เพราะป้าได้ย้ายไปทำงานต่างจังหวัดขวัญใจเบื่อบ้านและโรงเรียน เพราะที่บ้านไม่มีใคร... เธอจึงเลิกเรียนทั้งที่ยังไม่จบ ม.2 มาอยู่บ้านเฉยๆ และมักมีเพื่อนๆ ที่ก็ไม่เรียนหนังสือแวะเวียนมาหาอยู่ประจำ จนป้าต้องกลับมาจัดการให้เธอไปเรียนต่อ กศน.จนจบชั้น ม.3 เมื่ออายุได้ 16 ปีจึงได้ไปทำงานรับจ้างเป็นผู้ช่วยแพทย์ ทำได้ปีกว่าเธอก็ออกจากงานไปเที่ยวเฮฮาไร้สาระกับเพื่อนๆ

          อายุ 17 ปีเพื่อนแนะนำให้ใช้ยาบ้าประกอบกับขวัญใจก็อยากลองเผื่อจะมีความสุขขึ้น... ไอ้ความรู้สึกว้าเหว่ในจิตใจพวกนี้อาจจะหายไปได้บ้าง แต่ก็เพียงชั่วคราวเท่านั้น... ขวัญใจไม่อยากกลับบ้านอีกเลยเธอจึงหนีออกจากบ้านไปอยู่กับเพื่อน และไปอยู่กับแฟนที่คบหากันไม่กี่อาทิตย์ เขาอายุ 35 ปี มีอาชีพค้าขายอยู่ที่ตลาดคลองเตย แฟนก็เสพยาบ้าเช่นกัน... ขวัญใจกับแฟนมีเพศสัมพันธ์โดยที่ไม่ป้องกัน อายุได้ 19 ปี ขวัญใจตั้งท้องลูกคนแรกแฟนให้ไปทำแท้งแต่ขวัญใจไม่ยอมจึงทะเลาะกัน... อายุครรภ์ได้ 5 เดือน ทั้งคู่ถูกตำรวจจับคดีค้าและเสพยาบ้า แฟนถูกศาลตัดสินจำคุก 4 ปีกว่า ส่วนขวัญใจถูกส่งตัวไปบำบัดและฟื้นฟูเป็นเวลา 45 วัน จนเธอสามารถเลิกยาได้

          เมื่อออกมาจากสถานบำบัด ขวัญใจก็คลอดลูกและนำบุตรไปให้ญาติสามีดูแล ส่วนตัวเธอเองไปทำงานโรงงาน โดยไปขออาศัยอยู่กับลุงและป้าสะใภ้... ที่นี่ทำให้ขวัญใจได้พบกับแฟนคนต่อมาคนที่เธอคิดว่าเขาน่าจะคือคนที่ใช่และเขาเธอจะสร้างครอบครัวกับเขา... เขาอยู่บ้านใกล้กับเธอจึงได้มาคบหาเป็นแฟนกันในเวลาอันรวดเร็ว เขาอายุ 27 ปีทำงานโรงงาน คบหากันได้สองเดือน พลาดมีเพศสัมพันธ์กันโดยไม่ได้ป้องกันขวัญใจตั้งครรภ์อีกครั้งเมื่อบอกให้แฟนทราบ เขาไม่รับผิดชอบและหายไปจากชีวิตของเธอ... ความฝันเรื่องครอบครัวของเธอจึงพังทลายลงอีกครั้ง... ครอบครัวของลุงจึงช่วยเหลือเธอ โดยพี่ชาย ลูกของลุงกับป้ารับเป็นพ่อเด็ก ป้าสะใภ้ช่วยเลี้ยงลูกให้เธอ... หลังคลอดลูกขวัญใจยังช่วยป้าเลี้ยงลูกอยู่ที่บ้านแต่ก็ไม่นาน...ขวัญใจออกจากบ้านไปอยู่กับเพื่อนและทำงานรับจ้างทั่วไปจนได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งที่ดูอบอุ่นเขาอายุ 29 ปี ประกอบอาชีพค้าขาย เขาไม่เคยบอกชื่อและนามสกุลที่แท้จริงของเขาให้เธอทราบ... เขาทั้งเจ้าชู้ กินเหล้า สูบบุหรี่ เล่นการพนัน และมีภรรยาอยู่ก่อนแล้ว แต่เธอก็คิดว่าเธอรักเขาและเขาก็รักเธอเรื่องอื่นไม่สำคัญ คบกันได้ประมาณ 5-6 เดือน จึงมีเพศสัมพันธ์กับเขาโดยไม่ได้ป้องกัน... แล้วเขาก็กลับไปหาครอบครัวของเขา... และขวัญใจก็มารู้ว่าเธอท้องอีกครั้ง... ขวัญใจตัดสินใจโทรไปแจ้งให้เขารู้แต่เขากลับปฏิเสธความรับผิดชอบ... เขาบอกว่าเขาเป็นพ่อเด็กให้เธอไม่ได้... เขารักครอบครัวของเขาและเขาก็ไม่กลับมาหาขวัญใจอีกเลย... ตลอดเวลาขวัญใจยังเฝ้าหลอกตัวเองว่าเขาจะกลับมาหาเธอ... แต่เขาก็ไม่มา... ขวัญใจอยากทำแท้งแต่ก็ไม่กล้า... เธอเครียดมาจึงปรึกษาครอบครัวลุงกับป้าและปรึกษาเพื่อน... เพื่อนเคยรู้จักบ้านพักฉุกเฉินจึงได้แนะนำให้เธอมาขอรับความช่วยเหลือที่บ้านพักฉุกเฉิน... ครอบครัวของลุงกับป้าก็สนับสนุน... ขวัญใจจึงเดินทางมาขอรับความช่วยเหลือที่บ้านพักฉุกเฉิน ในเบื้องต้นที่เธอมาถึงเธอยืนยันว่าเธอต้องการยกบุตรให้คนอื่นเพราะเธอคงเลี้ยงเขาไม่ได้... เธอคงไม่สามารถสร้างบ้านและครอบครัวที่อบอุ่นกับใครได้ เพราะบ้านที่เธอพบเจอมาทั้งชีวิตเป็นแค่เพียงสิ่งปลูกสร้างเพื่อให้มนุษย์ได้อยู่อาศัยและเป็นสิ่งจอมปลอมเท่านั้น...แต่เมื่อได้เข้าร่วมโครงการสายสัมพันธ์แม่ลูกของบ้านพักฉุกเฉิน ขวัญใจเกิดความลังเล.. จนเมื่อเธอได้คลอดลูกเธอจึงเปลี่ยนใจฝากเลี้ยงบุตรไว้ที่ศูนย์เลี้ยงเด็กอ่อนเป็นการชั่วคราว และออกไปหางานทำและเมื่อเธอพร้อมเธอจะกลับมารับเขาไปอยู่ด้วยกันที่บ้านของเธอ...

หากผู้หญิงและเด็ก ท่านใดประสบปัญหาในชีวิต เช่น ความรุนแรงในครอบครัว ท้องไม่พร้อม ถูกข่มขืน หรือติดเชื้อ เอช ไอ วี สามารถติดต่อขอรับความช่วยเหลือได้ที่ สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ บ้านพักฉุกเฉิน 501/1 ซ.เดชะตุงคะ 1 ถ.เดชะตุงคะ แขวงสีกัน เขตดอนเมือง กรุงเทพฯ 10210 โทรศัพท์ 0 2929 2222 ตลอด 24 ชม. อีเมลล์: knitnaree@hotmail.com และ ในกรณีที่ท่านต้องการให้ความช่วยเหลือผู้หญิงและเด็กในบ้านพักฉุกเฉินสามารถติดต่อได้ที่ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ และหาทุน โทร. 0 2929 2301-3 ต่อ 109,113 หรือ 0 2 929 2308 อีเมลล์: admin@apsw-thailand.org

Facebook: สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯบ้านพักฉุกเฉินดอนเมือง www.facebook.com/apswthailand.org หรือ สามารถดูข้อมูลรายละเอียดผ่านทางเว็บไซด์สมาคม www.apsw-thailand.org