พ่อเลี้ยงโสมม

Base on true story by บ้านพักฉุกเฉิน สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ

        ปอย เด็กสาวผมยาว รูปร่างผอมสูง หน้าตาคมขำ เธอ อายุ 16 ปี พ่อแม่ของเธอแยกทางกันตั้งแต่เธอยังเด็ก หลังจากพ่อกับแม่แยกทางกันเธอก็อยู่กับแม่ และแม่มีสามีใหม่ มีลูกใหม่อีก 1 คน ปอยจึงมีพ่อเลี้ยง ความสัมพันธ์ในครอบครัวของปอยกับแม่ไม่ค่อยใกล้ชิดกัน เธอบอกว่าแม่เป็นคนไม่ค่อยพูดเหมือนคนเก็บกดไม่มีความสุข และ ในบ้านพ่อเลี้ยงเป็นผู้มีอำนาจเด็ดขาด แม่ไม่สามารถมีปากเสียงใด ไม่ว่าจะทำอะไรทั้งปอยและแม่ก็ต้องขออนุญาตจากพ่อเลี้ยงก่อนทุกครั้ง ส่วนความสัมพันธ์ของปอยกับพ่อเลี้ยงนั้นปอยบอกว่า

       “ หนูก็คิดว่าเขาเหมือนพ่อแท้ๆ เพราะเขาก็เลี้ยงหนูมาตั้งหลายปี และหนูก็คิดว่าเขาก็คงคิดว่าหนูเหมือนลูกแท้ๆ ของเขา... แต่เขาไม่ได้คิดแบบนั้น... หนูเคยถามเขาว่ารักหนูเหมือนลูกไหม? เขาบอกว่า รัก แต่ว่าเขารักหนูเหมือนลูกไม่ได้ ”

        พ่อเลี้ยงที่... รักลูกเลี้ยงแต่รักแบบลูกไม่ได้... เมื่อฟังปอยเล่ามาแค่นี้เชื่อว่าหลายคนคงพอเดาได้ว่า ชีวิตของปอยจะดำเนินไปพบเจอกับอะไร... ใช่... ปอยถูก พ่อเลี้ยงล่วงละเมิดทางเพศและข่มขืน

        เด็กหญิงปอยในวัย 10 ขวบ เธอยังไร้เดียงสา เมื่อถูกพ่อเลี้ยง กอดและหอม จับต้องร่างกาย ก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเด็กยังคงคิดว่าพ่อเลี้ยงรักและเอ็นดูเหมือนลูก พฤติกรรมเหล่านั้นคงเป็นแค่การแสดงความรักของผู้ใหญ่ที่มีต่อเด็ก แต่พฤติกรรมของพ่อเลี้ยงไม่ได้จบแค่กอดและหอม และ ไม่จบแค่ตอนที่ปอยอายุ 10 ขวบ เพราะเมื่อปอยขึ้นชั้น ป.5 พ่อเลี้ยงกลับกระทำการอันเลวทรามที่ก้าวข้ามความสัมพันธ์เป็นพ่อลูกอย่างไร้ศีลธรรมและความเกรงกลัวต่อความผิดบาป พ่อเลี้ยงใจชั่วได้แอบเข้าห้องนอนของลูกเลี้ยง และ กระทำการข่มขืน ซ้ำยังข่มขู่ ต่างๆ นาๆ เพื่อไม่ให้บอกใคร... แต่ลูกเลี้ยงที่พอจะรู้ถึงเนื้อแท้ของคนชั่วและพฤติกรรมชั่วแล้วนั้นก็หวาดกลัวว่าพ่อเลี้ยงจะเข้ามากระทำซ้ำ เธอจึงเล่าให้แม่คนที่เธอคิดว่าน่าจะสามารถปกป้อเธอได้มากที่สุดฟัง... แม่ทำอย่างไรเพื่อลูกสาว... แม่ได้ต่อว่าพ่อเลี้ยงและเมื่อพ่อเลี้ยงสัญญาว่าจะไม่ทำอีก... แม่ก็เชื่อเขา... นี่คือครั้งแรกที่แม่รับทราบเรื่องราว หลังจากนั้นพ่อเลี้ยงจึงเว้นช่วงการกระทำระยำตำบอนกับลูกเลี้ยงจนทุกคนชะล่าใจ พอปอยเรียนจบป.6 พ่อเลี้ยงก็กลับมาข่มขืนปอยอีกครั้ง และเมื่อปอยฟ้องแม่... ทุกอย่างก็เหมือนเดิม... พ่อเลี้ยงยอมรับผิด ขอโทษ สัญญาจะปรับปรุงตัว... แม้ปอยคนที่ถูกกระทำนี้จะไม่เชื่ออีกแล้ว แต่ แม่ของปอยเชื่อและให้โอกาสเขา… นี่คือการจัดการกับปัญหาของแม่ในครั้งต่อมา ปอยตัดพ้อแม่ด้วยความน้อยใจว่า “ หนูไม่เข้าใจแม่เลย... แม่จะให้โอกาสเขากี่ครั้ง... หนูไม่เข้าใจเหตุผลแม่เลย ”

        ปอยต้องใช้ชีวิตด้วยความหวาดระแวง เพราะถึงแม้ในช่วงที่พ่อเลี้ยงจะไม่ล่วงละเมิดหรือข่มขืนร่างกายของปอย แต่เขาก็มีพฤติกรรมหึงหวง และไม่พอใจเวลาที่ปอยคุยโทรศัพท์ เขาจะตีและข่มขู่ กล่าวหาว่าปอยคุยโทรศัพท์กับผู้ชาย จะออกไปไหนก็ไม่ได้จะไปเที่ยวกับเพื่อนหรือแม้ไปตลาดนัดก็ไม่ได้เพราะพ่อเลี้ยงไม่อนุญาต... ปอยรู้สึกเหมือนตนเองถูกกักขังไม่มีอิสระ... และหลายครั้งที่เขากินเหล้าเมาโมโหหึงหวงปอย เขาก็จะทุบทำลายข้าวของในบ้าน บางครั้งทำร้ายปอยไม่ได้ก็ทุบตีแม่ของปอยแทน และอย่างที่เราก็คงจะพอจะเดากันได้ว่าสันดานพ่อเลี้ยงเลวๆ ก็คงไม่สามารถเลิกทำชั่วได้อย่างเด็ดขาด พฤติกรรมชั่วๆ ของพ่อเลี้ยงคนนี้จึงโผล่ออกมาเป็นระยะๆ ซึ่งปอยก็เล่าเหตุการณ์ต่อมาให้เราฟังว่า

        “ตอนหนูอยู่ ม.4 พ่อเลี้ยงก็มาข่มขืนหนูอีกตอนกลางวัน แล้วยังขู่ว่าอย่าบอกใคร และยังบอกว่าถึงบอกแม่ๆ ก็รู้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ช่วยอะไรไม่ได้หรอก ... แต่หนูก็ทนไม่ไหวหนูจึงไปบอกแม่ว่าหนูทนไม่ไหวแล้วชีวิตหนูต้องอยู่แบบนี้ไปตลอดเหรอ? ”

        แม่ก็คุยกับพ่อเลี้ยงและทุกอย่างก็เข้าวงจรเดิมๆ พ่อเลี้ยงบอกว่าจะไม่ทำอีก แม่ก็เชื่อเขา ซึ่งปอยสุดจะทนไหวแล้วปอยจึงหนีออกจากบ้านมาหาพ่อแท้ๆ ที่กรุงเทพฯ แม่ก็โทรศัพท์มาตามขอให้กลับไปแม่บอกว่า พ่อเลี้ยงเขาจะไปสาบานที่วัดว่าเขาจะไม่ทำอีก ให้กลับมา แม่ไม่อยากให้ปอยเอาเรื่องราวที่พ่อเลี้ยงทำเลวกับเธอมาเล่าให้พ่อแท้ๆ ฟัง แม่กลัวว่าจะเป็นเรื่องราวใหญ่โตกลัวว่าพ่อแท้ๆ ของปอยจะเอาเรื่อง แต่ปอยก็ไม่ยอมกลับไป เธอบอกว่า “ ถ้าหนูกลับไปก็เหมือนกับอ้อยเข้าปากช้าง หนูก็เลยเล่าทุกอย่างให้พ่อแท้ๆฟังทั้งหมด ”

        ปอยยังบอกกับเราอีกว่าเมื่อพ่อแท้ๆ ของเธอจะแจ้งความ พ่อเลี้ยงชั่วก็มาข่มขู่ปอยกับพ่ออีก “ เขาบอกว่า ถ้าแจ้งความก็เอาเรื่องเขาไม่ได้เพราะว่าปอยแต่งเรื่องขึ้นมาเอง เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดเพราะหนูยอมเขาเอง... แล้วปอยจะแต่งเรื่องขึ้นมาให้ตัวเองเสียหายเพื่ออะไร?... อยู่ที่บ้านหนูก็เรียกเขาว่าพ่อเพราะคิดว่าเขาจะรักหนูเหมือนลูกแท้ๆ แต่เขาก็บอกว่าเขารักหนูเหมือนลูกไม่ได้... หนูรู้สึกเกลียด กลัว และขยะแขยงเขา หนูอยากเป็นอิสระจากเขา ”

หากผู้หญิงและเด็ก ท่านใดประสบปัญหาในชีวิต เช่น ความรุนแรงในครอบครัว ท้องไม่พร้อม ถูกข่มขืน หรือติดเชื้อ เอช ไอ วี สามารถติดต่อขอรับความช่วยเหลือได้ที่ สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ บ้านพักฉุกเฉิน 501/1 ซ.เดชะตุงคะ 1 ถ.เดชะตุงคะ แขวงสีกัน เขตดอนเมือง กรุงเทพฯ 10210 โทรศัพท์ 0 2929 2222 ตลอด 24 ชม. อีเมลล์: knitnaree@hotmail.com และ ในกรณีที่ท่านต้องการให้ความช่วยเหลือผู้หญิงและเด็กในบ้านพักฉุกเฉินสามารถติดต่อได้ที่ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ และหาทุน โทร. 0 2929 2301-3 ต่อ 109,113 หรือ 0 2 929 2308 อีเมลล์: admin@apsw-thailand.org

Facebook: สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯบ้านพักฉุกเฉินดอนเมือง www.facebook.com/apswthailand.org หรือ สามารถดูข้อมูลรายละเอียดผ่านทางเว็บไซด์สมาคม www.apsw-thailand.org