กว่าจะรู้ว่าท้องไม่พร้อมก็สายเสียแล้ว

          มีหลายคนเคยสอบถาม และแสดงความคิดเห็นในประเด็นปัญหาท้องไม่พร้อมว่า “ทำไมถึงปล่อยให้ท้อง คุมกำเนิดก็มีหลายวิธีทำไมไม่ทำ?” หรือ “รู้ว่าไม่พร้อมก็ควรป้องกันนะ... ไม่ใช่ปล่อยมาจนป่านนี้” หรือบางกรณีก็มีคำพูดที่รุนแรงว่า “คนเราไม่ได้ท้องง่ายเหมือนปลากัดนะ...ทำไมไม่รู้จักควบคุม” การตั้งข้อสังเกต ตั้งคำถาม และข้อเสนอแนะดังกล่าว ก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ผิดอะไร สามารถเข้าใจได้แต่ถ้าท่านต่างๆ เหล่านี้ได้มาคลุกคลีมาสัมผัสปัญหาของผู้หญิงในบ้านพักฉุกเฉิน ท่านเหล่านั้นจะสามารถเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ว่าเพราะอะไรพวกเธอเหล่านั้นจึงท้องไม่พร้อม ใช่... เด็กวัยรุ่นหลายคนอาจท้องด้วยความคึกคะนองใช้ชีวิตอย่างประมาทและรู้ไม่เท่าทันอารมณ์หนุ่มสาวของตนเอง รวมทั้งผู้หญิงอีกหลายคนที่รักกันดีกับแฟน แต่พอท้องแฟนก็หมดรักนั่นแหละเธอจึงเพิ่งรู้ว่าไม่พร้อม นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงจำนวนหนึ่งที่คิดว่าตนเองพร้อม เพราะคู่ชีวิตของเธอเป็นคนดีมาโดยตลอด และฝ่ายชายเองก็ต้องการมีลูกแต่ใครจะรู้ว่าในวันหนึ่งพวกเธอเหล่านั้นจะต้องมาพบกับปัญหาท้องไม่พร้อม

          ดาว... ผู้หญิงวัยกลางคนในวันนี้ได้ย้อนเล่าประสบการณ์ชีวิตให้ฟังว่า ดาวเป็นคนต่างจังหวัด ครอบครัวพ่อแม่แยกทางกันและต่างไปมีครอบครัวใหม่ตั้งแต่ดาวยังเล็กๆ ดาวจึงได้รับการเลี้ยงดูจากปู่กับย่า และป้าที่ตาบอด โดยปู่กับย่ามีอาชีพทำสวน ดาวเรียนจบชั้นป.6 แล้วไม่ได้เรียนต่อ อายุได้ 17 ปี ดาวแต่งงานกับสามีคนแรก อยู่กินกับเขาเป็นสิบปีมีลูก 2 คน และชีวิตครอบครัวของเธอก็ไปไม่รอดเพราะความเจ้าชู้ของสามี เขาเอาผู้หญิงอื่นเข้าบ้านเธอจึงเป็นฝ่ายที่จากมา

         ดาวออกมาทำงานรับจ้างอยู่ไม่นานก็พบกับผู้ชายคนใหม่ ระหว่างที่เธอคบหากับเขาๆเป็นคนดี ประกอบอาชีพค้าขาย เธอจึงตัดสินใจเริ่มต้นชีวิตครอบครัวใหม่อีกครั้งกับผู้ชายคนนี้ อยู่ด้วยกันโดยที่ในช่วงแรกดาวและสามีคุมกำเนิดด้วยการใช้ถุงยางอนามัย แต่พอดาวเกิดวามเชื่อมั่นในตัวสามี เธอกับสามีคิดกันว่าอยากมีลูกจึงยกเลิกการคุมกำเนิดไม่นานดาวก็ท้อง ทุกคนในบ้านทั้งสามีและพ่อแม่ของสามีต่างก็ดีใจ ชีวิตของดาวมีความสุขมาก

         แต่ทุกสิ่งในโลกย่อมมีการเปลี่ยนแปลงไม่ละเว้นแม้แต่ชีวิตของดาว พอดาวท้องได้ประมาณ 5 เดือน สามีก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่ทำงาน เอาแต่เสพยาบ้า บอกให้เลิกก็ไม่ยอม ซ้ำยังหันกลับมาทุบตีทำร้ายภรรยาของตนเองทั้งที่เธอยังอุ้มท้องลูกของเขาอยู่... ชีวิตของดาวช่วงนี้สาหัสมากเธอต้องทำงานรับจ้างเพื่อหาเลี้ยงตนเองและลูกในท้อง แต่เมื่อกลับจากทำงานสามีกลับมารีดไถเอาเงินจากเธอไปเสพยาบ้า... แรกๆ ดาวไม่ยอมให้เธอจึงโดนตีด้วยไม้บาดเจ็บจนซี่โครงเดาะต้องเข้านอนโรงพยาบาลหลายวัน ดาวเล่าว่าอย่างเบาๆก็ต้องหัวแตก และตบจนเลือดกลบปาก ดาวไม่เคยแจ้งความด้วยเหตุผลคือ อับอาย และเหตุผลที่สำคัญสำหรับผู้หญิงเราคือ ลูกที่อยู่ในท้อง... ดาวถูกสามีทำร้ายทุกวัน... เธอเริ่มคิดว่าไม่อยากมีลูก และไม่อยากทนอยู่กับเขาแล้วเธออยากเอาลูกออกจึงปรึกษาเพื่อนๆ ได้แนะนำให้กินยาตรางูผสมเหล้าขาวติดต่อกันหลายวัน แต่ก็ไม่เกิดอะไรนอกจากรู้สึกร้อนวูบวาบในท้อง

         ...ดาวตกอยู่ในภาวะเครียด ซึมเศร้าไม่อยากพบเจอ และพูดคุยกับใครเธออยากผูกคอตายเพื่อหนีเวรกรรมไปให้พ้นๆ แต่ก็นึกถึงป้ากลัวป้าที่เลี้ยงดูมาจะเสียใจ สุดท้ายเมื่อสามีได้ดูละครเรื่องหนึ่งที่ตัวเอกฝ่ายชายในเรื่องใช้โซ่ล่ามนางเอกจึงบอกกับเธอว่า “มึงต้องเจออย่างนี้บ้าง... มึงกับกูไม่ใครก็ต้องตายกันไปข้างหนึ่ง” เธอหวาดกลัวอย่างมากจึงคิดหาทางหนี เมื่อสบโอกาสดาวจึงหนีออกจากบ้าน และมาทำงานเป็นลูกจ้างร้านข้าวมันไก่หาเงินเป็นค่าใช้จ่ายไปฝากท้อง... ดาวเคยอ่านเรื่องราวของผู้หญิงที่พบกับปัญหา และมาอยู่บ้านพักฉุกเฉินในหนังสือชีวิตจริง แต่ในตอนแรกดาวยังไม่อยากมาเพราะไม่รู้ว่าต้องมาพบกับอะไรบ้าง จนกระทั่งเธอคลอดลูกได้ 3 เดือน เธอจึงตัดสินใจพาลูกมาขอความช่วยเหลือที่บ้านพักฉุกเฉิน

        ขณะนี้ลูกชายของดาวอายุได้ 3 ขวบ ในช่วงกลางวันดาวจะเรียนฝึกอาชีพเย็บผ้า และเรียนคอมพิวเตอร์ ส่วนลูกชายของเธอจะได้รับการดูแล และพัฒนาทักษะก่อนวัยเรียนที่บ้านเด็ก ดาวกล่าวกับเราด้วยน้ำตาคลอว่า "ไม่รู้ว่าเวรกรรมอะไร ทำไมชีวิตถึงโชคร้ายขนาดนี้ ไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ รู้เลยว่าคนคิดฆ่าตัวตายเขาคิดอย่างไร... ที่อยู่กับเขาก็คิดว่าจะดีกว่าแฟนคนแรกนี่ถ้าเขารู้เขาคงหัวเราะเยาะเรา... พอมาอยู่บ้านพักฉุกเฉินได้มาอยู่ร่วมกับคนอื่นก็ได้มาเห็นหลายคนปัญหาหนักกว่าเราอีก จึงได้เรียนรู้เข้าใจมากขึ้นและที่นี่มีทางออกมีโอกาสให้กับชีวิตเรามากขึ้น”

หากผู้หญิงและเด็ก ท่านใดประสบปัญหาในชีวิต เช่น ความรุนแรงในครอบครัว ท้องไม่พร้อม ถูกข่มขืน หรือติดเชื้อ เอช ไอ วี สามารถติดต่อขอรับความช่วยเหลือได้ที่ สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ บ้านพักฉุกเฉิน 501/1 ซ.เดชะตุงคะ 1 ถ.เดชะตุงคะ แขวงสีกัน เขตดอนเมือง กรุงเทพฯ 10210 โทรศัพท์ 0 2929 2222 ตลอด 24 ชม. อีเมลล์: knitnaree@hotmail.com และ ในกรณีที่ท่านต้องการให้ความช่วยเหลือผู้หญิงและเด็กในบ้านพักฉุกเฉินสามารถติดต่อได้ที่ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ และหาทุน โทร. 0 2929 2301-3 ต่อ 109,113 หรือ 0 2 929 2308 อีเมลล์: admin@apsw-thailand.org

Facebook: สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯบ้านพักฉุกเฉินดอนเมือง www.facebook.com/apswthailand.org หรือ สามารถดูข้อมูลรายละเอียดผ่านทางเว็บไซด์สมาคม www.apsw-thailand.org