กว่าจะมีโอกาส และกว่าจะมีวันนี้ของพลอย

เคยแปลกใจกันหรือไม่ว่า... ทำไมชีวิตของคนหลายคนจึงอยู่ในทิศทางที่ดี เหมือนถูกจับวางไว้ให้มีการศึกษามีงานที่ดี มีหน้ามีตาในสังคม และ... ทำไมอีกหลายชีวิตจึงเป็นไปในทางตรงกันข้าม ชีวิตเหมือนถูกขว้างทิ้งดูด้อยค่า ดิ้นรนเพื่อปากท้องให้ชีวิตผ่านพ้นไปได้ในแต่ละวัน แม้แต่หนทางในการทำมาหากินของตนเองก็ไม่มีทางเลือก... กระทั่งอาชีพที่ต้องใช้ร่างกายแลกกับเงินที่มาพร้อมกับการดูถูกเหยียดหยามจากสังคมว่า... ไร้ศักดิ์ศรี... ก็ต้องยอมทำ... คนมากมายต่างให้เหตุผลที่แตกต่างกัน บ้างว่าเป็นกรรมของแต่ละคนที่ทำมาไม่เหมือนกัน... บ้างก็ว่าเพราะตัวเขาทำตัวเองเลือกเอง... แต่หากคิดกันดูดีๆ มีใครบ้างที่ต้องการให้ชีวิตของตนเองตกต่ำเช่นนั้นถ้าเขามีทางเลือกถ้าเขามี... โอกาส... คำๆนี้สั้นแต่มีความหมายมากมายต่อชีวิตมนุษย์... คล้ายกับชีวิตของพลอย... ที่ก่อนหน้านี้เธอแทบไม่เคยรู้จักกับมันเลย... แล้วเธอจะเคยได้รับสิ่งเหล่านั้นได้อย่างไร เรายังจำวันแรกที่ได้พูดคุยกับพลอยในเรื่องอนาคต พลอยบอกว่า "คลอดลูกแล้ว พลอยจะกลับไปทำงานเสิร์ฟและขายบริการอย่างเดิม เพราะความรู้ความสามารถอย่างพลอยก็ทำได้เพียงเท่านี้ คนอย่างพลอยจะมีโอกาสทำอะไรได้มากไปกว่านี้"... ประโยคเหล่านี้คนทำงานด้านนี้มักได้ยินมานักต่อนักแต่เราไม่เคยชาชินกับมันสักที ทุกครั้งที่ได้ยินเราต่างสะท้านในอกและเหมือนมีก้อนแข็งๆมาจุกอยู่ที่คอเสมอ

          พลอยย้อนอดีตให้ได้ฟังว่า... เธอเกิดมาจากครอบครัวที่ไม่รู้ว่าเป็นครอบครัวหรือเปล่าเพราะเธอไม่เคยเห็นหน้าพ่อเลย ส่วนแม่ก็เลี้ยงดูพลอยจนอายุได้ประมาณ 8 ขวบ แล้วแม่ก็หายตัวไปไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย ทิ้งให้พลอยอยู่ในความดูแลของตาที่อยู่ในวัยชราและมีฐานะที่ยากจน ซึ่งตาก็พยายามเลี้ยงดูและส่งเสียให้พลอยเรียนหนังสือจนจบชั้นป.6 นั่นก็คงสุดความสามารถของคนแก่คนหนึ่งจะทำให้หลานได้แล้ว เมื่อพลอยเลิกเรียนได้ไม่นานพลอยก็ได้อยู่กินกับสามีคนแรกตอนที่อายุได้เพียง 13 ปีเท่านั้น ส่วนสามีของพลอยก็อายุเพียง 15 ปี แต่ชีวิตคู่ของเด็กวัยรุ่นสองคนก็สั้นนักดั่งคำว่า "ก้นหม้อข้าวยังไม่ทันดำ" จริงๆ เพียงแค่สามอาทิตย์ก็ต้องแยกทางกันเหตุผลเพราะเด็กอยู่กับเด็กทะเลาะกันทุกวัน และโชคดีที่พลอยคุมกำเนิดด้วยการฉีดยาคุมกำเนิด"เด็ก" อีกคนจึงไม่ก่อกำเนิดกับครอบครัวนี้  

        พลอยกลับมาอาศัยอยู่กับตาจนอายุได้ 15 ปี พลอยก็ออกหางานทำเพื่อแบ่งเบาภาระของตา แต่ด้วยวัยเพียง 15 ปี ที่ไม่บรรลุนิติภาวะ และมีความรู้แค่ป.6 พลอยจึงไม่มีตัวเลือกด้านอาชีพมากนัก หรือถ้าพูดตามความเป็นจริงอย่างที่สุดคือพลอยไม่มีทางเลือกเลยจะถูกต้องกว่า... เธอจึงได้งานทำเป็นเพียงพนักงานเสิร์ฟที่ร้านอาหารในยามค่ำคืนแห่งหนึ่ง ด้วยวัยที่เพิ่งแตกเนื้อสาวส่งผลให้มีแขกมาติดต่อพาพลอยออกไปข้างนอกและมีเพศสัมพันธ์กับพลอยหลายคน ซึ่งเพื่อนๆ และพี่ๆ ที่ทำงานที่นี่ก็ทำเช่นนี้กันแทบทุกคนถือเป็นการหารายได้พิเศษเพิ่มเติม เพราะถ้าลำพังเฉพาะเงินเดือนเพียงสามพันบาทที่พลอยต้องแบ่งส่วนหนึ่งส่งให้กับตา และใช้จ่ายในชีวิตประจำวันของตัวเองก็ต้องกระเบียดกระเสียนเต็มที ตลอดเวลาที่พลอยทำงานและขายบริการให้กับแขกนั้น พลอยคุมกำเนิดโดยการที่แขกใช้ถุงยางอนามัย พลอยจึงยังคงทำงานและใช้ชีวิตได้อย่างปกติสุขตามอัตภาพของเธอ...

          จนกระทั่งพลอยได้ติดต่อกับผู้ชายคนหนึ่งทางโทรศัพท์ ซึ่งเกิดจากการโทรผิด และผู้ชายคนนี้ก็โทรมาจีบพลอยอยู่ตลอดเวลา ขั้นต่อมาจากการพูดคุยโดยไม่เห็นหน้าก็คือการนัดพบและคบหากันได้สองอาทิตย์ มีเพศสัมพันธ์กันอย่างคู่รักสมัยนี้ และลงเอยด้วยการที่ย้ายมาอยู่ด้วยกัน ระหว่างที่พลอยอยู่กินกับชายคนนี้พลอยยังคงทำงานเสิร์ฟแต่เลิกขายบริการทางเพศด้วยเธอคิดว่า… เธอคือคนที่มีสามีแล้ว... พลอยเล่าด้วยดวงตาที่คลอคลองไปด้วยน้ำตาว่า " พี่เขาอายุ 20 ปี เขาทำงานก่อสร้าง... ตอนที่อยู่ด้วยกันเขาก็ดี... ตอนที่คุยกันเรื่องมีลูกเขาก็บอกว่าเขาอยากมีไม่ต้องคุมกำเนิดแต่พอหนูท้องเข้าจริงๆ เขาก็เปลี่ยนไป... เขาบอกว่า เขาจะเชื่อได้อย่างไรว่าเป็นลูกของเขาจริง... เขาว่าเราเคยนอนกับคนอื่นมาก่อน... แค่ฟังที่เขาพูดหนูก็ไม่รู้จะพูดอะไร หนูรู้สึกตีบตันมืดมนไปหมด... แล้วเขาก็หายไปไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย"… นั่นคือจุดจบของชีวิตคู่อีกครั้งของพลอย

          แต่มันยังไม่จบแบบบริบูรณ์เพราะในท้องของพลอยมีชีวิตใหม่อยู่ในนั้นพลอยจะตัดสินใจอย่างไร... ทำแท้ง... นี่คือสิ่งแรกที่ผู้หญิงท้องไม่พร้อมแทบทุกคนคิด... พลอยมีที่ปรึกษาหลายคนเพราะเพื่อนในที่ทำงานหลายคนก็ประสบปัญหานี้มาก่อน… พลอยไปยังคลินิกทำแท้งเถื่อนแห่งหนึ่งทำการอัลตร้าซาวด์และพบว่าเธอท้องได้สามเดือน เขาให้เธอกินยาไป 1 เม็ด และให้กลับไปอีกครั้ง โชคดีที่พลอยไม่มีเงินพอที่จะกลับไปอีกพลอยจึงไปหายาสตรียาและดองเหล้ามากินเองแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้ว่าพลอยจะตกบันได ก็ยังคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกเธอจึงหยุดความคิดที่จะทำแท้งไปโดยสิ้นเชิง...และเหมือนทุกปัญหาย่อมมีทางออกเมื่อเธอไม่ดิ้นรนแสงสว่างก็ส่องเข้ามา... มีพี่ที่ร้านอาหารได้อ่านนิตยสารชีวิตจริงจึงนำเบอร์โทรศัพท์ของบ้านพักฉุกเฉินมาให้กับพลอย... หลังจากพลอยโทรศัพท์มาพูดคุยกับนักสังคมสงเคราะห์ พลอยได้ตัดสินใจมาขอความช่วยเหลือที่บ้านพักฉุกเฉินทันที...

          ในวันนี้พลอยอายุ 18 ปี มีลูกชายอายุ 3 ขวบที่วัยกำลังน่ารักน่าชัง เวลาได้ยินเสียงเพลงเขามักจะเต้นย่อกแย่กๆ ให้พวกเราได้หัวเราะขบขันแกมเอ็นดู บางครั้งเด็กชายตัวน้อยก็คิดว่าตัวเองเป็นหนุ่มนักสำรวจจึงวิ่งไปจูงมือน้องที่เล็กกว่าออกท่องโลกกว้างอย่างซุกซนในบ้านพักฉุกเฉิน... ปัจจุบันนี้พลอยได้พบกับคำว่าโอกาสและทางเลือกแล้วที่ สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ(บ้านพักฉุกเฉิน) พลอยกำลังเรียนหนังสือ(การศึกษานอกระบบ) รวมทั้งได้เรียนคอมพิวเตอร์ ได้เรียนเสริมสวย ได้เรียนนวดตัว และที่สำคัญเมื่อพลอยพลาดพลั้งตั้งครรภท์ทั้งที่ไม่พร้อมพลอยก็สามารถตั้งท้องต่อไปได้โดยไม่มีพ่อของเด็ก และเมื่อคลอดลูกออกมาพลอยก็สามารถเป็นแม่ที่เลี้ยงลูกพร้อมกับเรียนรู้สิ่งต่างๆ ไปด้วยได้... แต่ก่อนพลอยไม่เคยคิดอะไรมากแค่ทำงานเสิร์ฟและขายร่างกายไปวันๆ กับแขกที่มาเสนอเงินให้เธอและเธอสามารถนำเงินนั้นมาหล่อเลี้ยงชีวิตให้ผ่านไปวันๆ เท่านั้นก็พอแล้ว... พลอยในวันนี้จะไม่กลับไปเป็นอย่างเดิมอีกแล้ว

หากผู้หญิงและเด็ก ท่านใดประสบปัญหาในชีวิต เช่น ความรุนแรงในครอบครัว ท้องไม่พร้อม ถูกข่มขืน หรือติดเชื้อ เอช ไอ วี สามารถติดต่อขอรับความช่วยเหลือได้ที่ สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ บ้านพักฉุกเฉิน 501/1 ซ.เดชะตุงคะ 1 ถ.เดชะตุงคะ แขวงสีกัน เขตดอนเมือง กรุงเทพฯ 10210 โทรศัพท์ 0 2929 2222 ตลอด 24 ชม. อีเมลล์: knitnaree@hotmail.com และ ในกรณีที่ท่านต้องการให้ความช่วยเหลือผู้หญิงและเด็กในบ้านพักฉุกเฉินสามารถติดต่อได้ที่ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ และหาทุน โทร. 0 2929 2301-3 ต่อ 109,113 หรือ 0 2 929 2308 อีเมลล์: admin@apsw-thailand.org

Facebook: สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯบ้านพักฉุกเฉินดอนเมือง www.facebook.com/apswthailand.org หรือ สามารถดูข้อมูลรายละเอียดผ่านทางเว็บไซด์สมาคม www.apsw-thailand.org